Program adaptacyjny
MOTTO: ” Nasze przedszkole jest bezpieczne i przytulne, rozwija u dzieci pasje i zainteresowania, uczy wiary w siebie, we własne siły i możliwości, wskazuje jak być ciekawym świata, ale też wrażliwym na cierpienia innych, sztukę i piękno..”
PROGRAM ADAPTACYJNY
PRZEDSZKOLE NR 20
UL. PIASKOWA 4
KOSZALIN.
Opracowała:
mgr Barbara Konon.
Dziecko w wieku około trzech lat przeżywa swoistą rewolucję w swoim życiu.
Przełom ten spowodowany jest rozpoczęciem przez dziecko edukacji elementarnej czyli pójścia do przedszkola.
Dla dzieci, które nie chodziły wcześniej do żłobka jest to pierwszy kontakt z grupą innych dzieci i dużą zmianą w dotychczasowym życiu.
Maluchy w różny sposób przyjmują te zmiany. Jedne szybciej akceptują te zmiany inne wolniej. Trudności w zaadaptowaniu się w przedszkolu mogą mieć negatywny wpływ na dziecko co przejawia się najczęściej w zaburzeniach zachowania, reagowania( np. płacz, histeria, nocne moczenie, zasypianie...).
Pracownicy naszego przedszkola zawsze starali się wspierać zarówno rodziców jak i dzieci w pierwszych dniach pobytu w przedszkolu.
Z dotychczasowych obserwacji tych działań powstało przekonanie, że istnieje potrzeba poszerzenia działania placówki w przystosowaniu się dzieci do przedszkola i opracowania programu adaptacyjnego.
Program ten zawiera opisanie problemu w teorii jak i praktyczne postępowanie w tym przypadku
CO TO JEST ADAPTACJA
Obecne tendencje w wychowaniu postrzegają dziecko jako podmiot w procesie wychowawczym. Wszystkie działania mają na celu aktywizowanie jego działań w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników w tym procesie.
ADAPTACJA, to przystosowanie, społeczne, proces lub wynik procesu jakiemu podlega psychika człowieka w dążeniu do osiągnięcia stanu równowagi między jednostkowymi potrzebami a wymaganiami otoczenia społecznego.( Encyklopedia Popularna PWN, str.638)
Z obserwacji wynika, że wiek nie ma dużego znaczenia w przystosowaniu się dziecka . 6-latek idąc po raz pierwszy do przedszkola może zachowywać się tak samo jak jego 3-letni kolega.
Warunki materialne, intelekt też zdają się nie mieć większego znaczenia, ale już sposób wychowania dziecka wpływa na jego przystosowanie do nowego środowiska.
Duże trudności adaptacyjne mają dzieci, które miały ograniczoną samodzielność przez nadopiekuńczych rodziców lub nie były traktowane poważnie (np. rodzice nie dotrzymywali słowa mówiąc, że przyjdą po nie o 15.00, albo straszyli dziecko, że pójdzie do przedszkola jak będzie niegrzeczne.) Również dzieci które wychowywane są w odmiennych środowiskach wychowawczych ( np. liberalnym u dziadków i rygorystycznym u rodziców).
Dziecko trzyletnie idąc do przedszkola rozstaje się z rodzicami na długo
8-9 godzin. Czas ten dla dziecka wydaje się czymś nieskończenie długim ponieważ dziecko w tym wieku nie umie określić czasu.
Zaprowadzenie dziecka w obce mu otoczenie, gdzie nikogo nie zna, musi umieć porozumieć się słowami, samodzielnie załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne, samodzielnie jeść, ubierać się, powoduje że postrzega ono jako poczucie utraty bezpieczeństwa. Z tego też powodu dzieci tak bardzo przeżywają pójście do przedszkola.
W przedszkolu nasz maluch musi przystosować się do nowych twarzy, zabawy w dużej grupie dzieci, innego rozkładu dnia i pożywienia, nowych zabawek i sposobu korzystania z nich, samodzielności w czynnościach samoobsługowych.
Dlatego ważne jest, aby wcześniej dziecko przygotować do tych zmian.
CELE PROGRAMU ADAPTACYJNEGO.
Ø Ułatwienie startu w przedszkolu nowym dzieciom.
Ø Skrócenie czasu adaptacji do minimum.
Ø Wspomaganie rozwoju dziecka zgodnie z jego możliwościami.
Ø Przygotowanie rodziców na zmiany związane z oddaniem dziecka do przedszkola.
· rozstanie z rodzicami przestaje być dla dziecka zagrożeniem,
· poszerza grono przyjaciół, z którymi lubi się bawić,
· nabierze zaufania do nauczycieli i pracowników przedszkola,
· pozna zasady współżycia w grupie,
· rozumie, że pobyt w przedszkolu jest czasowy i zawsze po niego przyjdą rodzice,
· orientuje się w rozkładzie dnia w przedszkolu,
· czuje się ważne, wie, że jego potrzeby zostaną zaspokojone,
· poznaje zasady bezpieczeństwa z innymi osobami,
· rozumie zakaz samodzielnego oddalania się od grupy.
FORMY I METODY.
Formy i metody w programie adaptacyjnym idą w dwóch kierunkach i są skierowane na rodziców i dzieci.
Adaptacja podzielona została na dwie części w odniesieniu do czasu jej trwania: czerwiec i wrzesień.
W czerwcu w naszym przedszkolu prowadzone są następujące działania:
Ø spotkanie z rodzicami na początku czerwca na którym zostają zapoznani z ofertą placówki i godzinami jej pracy,
Ø nawiązanie kontaktu z wychowawcą grupy,
Ø zwiedzanie pomieszczeń przedszkola,
Ø zapoznanie rodziców z harmonogramem dnia,
Ø zapisywanie dzieci na spotkanie z wychowawcą grupy pod koniec czerwca na określony termin w celu poznania dzieci i przeprowadzenia zabaw w małej kilku osobowej grupie. W tym czasie też rodzice mają okazję do wzajemnego poznania się. Rodzice otrzymują w tym czasie podstawowe informacje w formie listów na temat pobytu dziecka w przedszkolu ( charakterystykę dziecka trzyletniego, co powinien umieć trzylatek, co przynieść w pierwszy dzień do przedszkola). Nauczyciel dokonuje obserwacji dziecka i pierwszej diagnozy pedagogicznej.
Ø zorganizowanie zajęcia – zabaw dla dzieci i rodziców,
We wrześniu w ramach adaptacji prowadzone są następujące działania:
Ø zwiększanie obsługi kadrowej w pierwszych dniach (pomaganie w czynnościach samoobsługowych przez panie z innych grup, przyjęcie praktykantek do pomocy),
Ø regulowanie pobytu dziecka w placówce w zależności od stopnia jego reakcji na rozstanie z rodzicami i stopniowe jego wydłużanie,
Ø przydzielenie dziecku „starszego rodzeństwa” i organizowanie wspólnych zabaw między dziećmi z najstarszej i najmłodszej grupy,
Ø przełamanie lęku przed leżakowaniem i traktowanie go jako czasu na wypoczynek przy cichej, stonowanej muzyce lub bajce muzycznej i czytanej przez n-la,
Ø traktowanie przyjścia do przedszkola jako święta i robienie grupowego zdjęcia, dzieci otrzymują znaczki w szatni, w tym dniu dostają również upominki w postaci rożków ze słodyczami,
Ø zakładanie kroniki grupowej,
Ø przynoszenie do grupy swoich ulubionych zabawek,
Ø ograniczamy czas pożegnań w szatni,
Ø przyjazne rozmowy z rodzicami w celu ukazania dziecku, że nauczyciel darzony jest zaufaniem rodziców,
Ø organizowanie pikniku na którym rodzice i dzieci zapraszane są do wspólnej zabawy, mogą uczestniczyć w konkursach, loteriach, spróbować smakołyków ugotowanych w przedszkolnej kuchni, zmierzyć sobie ciśnienie i zważyć się. Wielką atrakcją są różne niespodzianki np: dmuchany zamek, ciuchcia, wizyta klowna,
Ø wspieranie działań wychowawczych rodziców poprzez rozmowy z rodzicami, wspólne ustalenie postępowania na wypadek nieoczekiwanych zachowań dzieci, pedagogizację rodziców w formie listów,
CHARAKTERYSTYKA PLACÓWKI.
Przedszkole nr 20 w Koszalinie mieści się przy ulicy Piaskowej 4.
Zlokalizowane jest ono w parterowym budynku, do którego przylega ładny zielony teren zagospodarowany na przedszkolny plac zabaw. Plac zabaw posiada drewniane ekologiczne urządzenia do zabawy zgodnie z tendencjami unijnymi.
Sale w placówce są kolorowe, przestronne i jasne. Oprócz sal, w których bawią się dzieci istnieje wydzielona sala rytmiczno-gimnastyczna wyposażona w sprzęt sportowy i muzyczny, w której prowadzone są zajęcia rytmiczne, gimnastyczne, gimnastyka korekcyjna i inne zajęcia dodatkowe. W sali tej znajduje się również sprzęt audio-video.
Teren przedszkola jest bezpieczny, oddalony od głównych ulic.
Swoją działalność placówka rozpoczęła w roku 1977 po powołaniu jej przez Kuratora Oświaty i Wychowania.
Organem prowadzącym jest Urząd Gminy pod nadzorem Zachodniopomorskiego Kuratorium Oświaty z delegaturą w Koszalinie.
Obecnym dyrektorem placówki jest mgr Janina Smolińska –Brukało.
Przedszkole czynne jest w godzinach 6.30- 16.30.
W placówce zatrudnionych jest
· 9 nauczycielek,
· 11 osób obsługi.
Nauczyciele posiadają kompetencje do pracy i ciągle dążą do podnoszenia swoich kwalifikacji: troje nauczycieli posiada wykształcenie wyższe, pozostali studium pedagogiczne, z czego dwoje jest w trakcie podnoszenia kwalifikacji.
Dwie nauczycielki posiadają stopień nauczyciela dyplomowane, a sześć stopień nauczyciela mianowanego ( trzy nauczycielki są w trakcie awansu).
W placówce oprócz zajęć prowadzonych przez nauczycielki prowadzone są specjalistyczne zajęcia dodatkowe przez osoby mające do tego kwalifikacje:
· rytmika,
· zajęcia logopedyczne,
· j. angielski,
· religia.
- nauka tańca
Ponadto organizowane są koncerty, teatrzyki, spotkania z ciekawymi ludźmi i inne imprezy okolicznościowe.
MONITORING I EWALUACJA
1. Wnikliwa obserwacja dziecka, która pozwoli określić stopień przystosowania się dziecka do warunków panujących w przedszkolu.
2. Zintensyfikowanie działań opiekuńczych w stosunku do dzieci, które mają trudności z zaakceptowaniem przedszkolnych warunków.
3. Przeprowadzenie ankiety wśród rodziców oceniającej przydatność działań adaptacyjnych.
SCENARIUSZE SPOTKAŃ.
Scenariusz nr 1
Temat: Lepimy z plasteliny.
Cele:
· Orientowanie się w przedszkolnych pomieszczeniach.
· Zapoznanie dzieci z salą i zabawkami tam się znajdującymi.
· Zacieśnianie kontaktów z rodzicami.
· Lepienie z plasteliny.
1. Spotkanie się z dziećmi w sali. Zwiedzanie pomieszczeń przedszkola i sali.
2. Zabawa ruchowa z elementem orient.- porz. „Balonik”.
Dzieci i rodzice tworzą koło trzymając się za ręce. Najpierw ścieśniają się w malutkim kole i powiększają je do słów wypowiadanego wiersza, aż się ono rozpada.
Wiersz: Baloniku mój malutki
Rośnij duży, okrąglutki.
Balon rośnie, że aż strach ,
Przebrał miarę no i trach.
3. Lepienie z plasteliny na temat dowolny. Rodzice mogą lepić razem z dziećmi.
4. Zapoznanie się z zabawkami i zabawa nimi.
5. Pożegnanie się i zabranie wytworów swojej pracy do domu.
Scenariusz nr 2
Temat: Paluszkowe zabawy.
Cele:
· Naśladowanie prostych ruchów.
· Dostrzeganie i nazywanie części ciała.
· Nie przeszkadzanie sobie w zabawie.
· Odkładanie zabawek na miejsce.
1. Zabawa pt. „ Wieża z rąk” .Kładzie się po kolei dłonie płasko jedna na drugiej. Tworzy się wieżę. Gdy wieża jest gotowa, wyciąga się dłoń położoną najniżej i nakłada się na wierzch „wieży”. Gdy zajdzie pomyłka i wyciągnie się kilka rąk następuje klapanie wzajemne wszystkich rąk.
2. Zabawa ruchowa z elementem śpiewu pt. „ Kółko graniaste”
3. Zabawa pt. „Odbijanka”. Klaskanie w dłonie rodzica i dziecka w określony sposób.
4. Zabawy samodzielnie wybranymi zabawkami.
